“UPON THE WORD “CAN” IN YUNUS EMRE’S DIVAN”
Öz
Dil, bir milletin yaşayışını yansıtan ve kültürünü taşıyan en önemli unsurudur.
Bir kültür hakkında bilgi edinilmek isteniyorsa o milletin dilini ne şekilde kullandığını
incelemek, söz konusu edilen kültür hakkında önemli bilgiler sunacaktır. Bir kelimenin
hangi anlamlarda kullanıldığı ve neyi ifade ettiği hakkında inceleme yapmak,
araştırılan kültür konusunda aydınlanmayı sağlayacak bir yöntemdir. Zira
anlamlandırmalar, inceleme konusu edinilen milletin kültür kodlarını bize yansıtır. Bir
şeyi nasıl anlamlandırdığımız bizim o şey hakkında düşüncelerimizi ve hislerimizi
vermekle beraber geçmişten günümüze kadar gelen nesillerin o konu hakkında ne gibi
düşünceler ve hisler taşıdığının çok mühim bir ispatıdır. Bir meyveyle alakalı deyimler
ve atasözleri ait olduğu milletin o meyve hakkındaki düşünceleri ile ilgili bize ipucu
sunar. O meyve hakkındaki atasözleri ve deyimleri incelemek de, o milletin kültür
kodları ile ilgili bilgilenmemizi sağlar. Yunus Emre de Türk milletinin içinden çıkmış,
Türk kültürünün izlerini eserlerine taşıyan büyük bir şairimizdir. Onun eserlerindeki
anlamlandırmaları incelemek yazıldığı dönemdeki kültür hakkında ışık tutacaktır. Bu
çalışmamızda, Yunus Emre Divanında “can” kelimesi taranmış, beyitler “can”
kelimesinin kullanıldığı anlamlara göre tasnif edilmiştir.
Anahtar Kelimeler: can, Yunus Emre, divan, Türkçe, anlamlandırma

Abstract
Language is an important factor that shows life of nation and transfers culture
of it. If its wanted to get knowledge about a culture, to search for how they use their
language gives significiant knowledge about that culture. Research on which meaning
that used and what it means is a method that leads to enlightment in topic culture that
searched for. Because interpretation indicates that the cultural codes of nation that is
chosen as topic for research. How we give something the meaning gives our thought
and feeling about that thing and is an important proof of thoughts and feelings about
that thingof generation that comes from past to now. Idioms and proverbs about a
fruit gives us hint about thoughts about that fruit. Research on proverbs and idioms
about that fruit provides that knowledge about cultural codes. Yunus Emre is a major
poet that comes from Turkish people and that shows the prints of Turkish culture. To
search on interpretation in his products illuminates that the culture in time that is
wrote. In this study, the word “can” has been scanned and the couplets have been
classified accourding to meanings that used.
Keywords: can, Yunus Emre, divan, Turkish, interpretation

1 Arş. Gör. Dilara Pınar ARIÇ, Trakya Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü,
dilarapinar5@gmail.com
- 2 -
Giriş
Yunus Emre, edebiyatımızın önde gelen şairlerindendir. Yunus Emre, Eski
Anadolu Türkçesi döneminde eserler vermiş, halk söyleyişlerini kullanmıştır ve eser,
devir hakkında önemli ipuçları sunacak bir kaynak niteliğindedir. Söz konusu şairin
divanında Arapça ve Farsçadan dilimize geçen kelimeler Türk diline yerleşmiş ve
kullanımlar bir nevi Türkçeleşmiştir.
Cem Dilçin, bir çalışmasında Yunus Emre’nin şiirlerinde en fazla tekrarlanan
kelimeler başında “ben, sen, can ve dost” sözcüklerinin olduğunu belirtir. (Dilçin,
1992) Bu kelimelerden “can” kelimesi de Farsçadan dilimize geçen bir kelimedir ve
Türkçeleşirken birçok anlam kazanmıştır. Türk diline geçerken birçok deyimi de
beraberinde dilimize taşımıştır.
F. Steingass’ın oluşturduğu A Comprehensive Persian-English Dictionary adlı
Farsça kelimelerin İngilizce karşılıklarını içeren sözlükte “can” kelimesinin tek başına
13 tane anlamı bulunmaktadır:
1. soul (Ruh)
2. vital spirit (Yaşayan ruh)
3. mind (Akıl)
4. self (Nefs)
5. life (Yaşam)
6. spirit (Ruh)
7. courage (Cesaret)
8. wind (Rüzgar)
9. the mouth (Ağız)
10. arms (Kollar)
11. the father of demons (Şeytanların babası)
12. name of a race said to have inhabited the world before Adam (Adem’in
dünyaya gelmeden önceki çatışmanın adı)
13. in modern conservation a word of endearment. (Günlük konuşmada bir
sevgi bildiren sözcük)
Kelimenin söz grupları içinde kullanımları ise sözlüğe göre 45 tanedir:
1. ai âqâ jân: my dearest master (benim değerli efendim)
2. ‘amma jân: auntie dear. (sevgili hala)
3. jânî âdam: something rare and wonderful. (ender ve harika bir şey)
4. jân az kûn dar raftan: to die (ölmek)
5. jân ba dastârcha dâdan: to tender one’s life, to advance Money. (birinin
hayatını vermek, para artırmak)
6. jân bar damîdan: to restore to life. (hayatı yenilemek)
7. jân burdan (bîrûn, burdan): to save one’s life. (birinin hayatını kurtarmak)
- 3 -
8. jân bar shukrâna dâdan: to advance money (para artırmak)
9. jân ba-sar (bar sar) budan, jân ba-lab âmadan (rasîdan): to be at death’s door,
to die. ( ölümün kapısında olmak, ölmek)
10. jâni pidar: soul of (thy) father! my dear son! (babanın ruhu!, benim sevgili
oğlum!)
11. jâni pariyân: wine.(şarap)
12. jân taslîm kardan: to give up the ghost, to die. (ruhunu teslim etmek, ölmek)
13. jâni tû (shumâ) u jâni man: your life and mine, said in entrusting something
or somebody very dear to the careful keeping of another, also to express “my safety is
bound up in yours”. (senin hayatın ve benim hayatım, değer verilen bir şeye ya da
birine dikkatlice korunacağına dair inandırmak için söylenir, ayrıca benim güvenliğim
seninkine bağlı kastedilmektedir.)
14. jâni tû u jâni o: his life is as dear to him as thine to thee; (it implies also)
unanimity. (onun hayatı ona değerli, seninki sana.)
15. jâni jamâsh: Wine (şarap)
16. jâni jahân: life of the world. (dünya hayatı)
17. jâni haiwân: milk (süt)
18. jâni khwud farokhtan: to sell one’s life (birinin hayatını satmak)
19. jân dâdan: to resign one’s life, to kill oneself, to spare another’s life. (birisinin
hayatını bırakmak, kendini öldürmek, başkasının hayatını kurtarmak)
20. jân dâshtan: to wishdesire, aspire after, endeavor with eagerness (istemek,
amaçlamak, hırsla çabalamak)
21.jân dar âslîn dâshtan: to risk one’s life (birinin hayatını riske atmak)
22. jân dar bînî rasîdan: to be in utmost straits and bewilderment (son derece
sıkıntıda ve akıl karışıklığı içinde bulunmak)
23. jân dar pay afshândan (bakhtan, rekhtan, kashîdan): to sacrifice life for
another’s sake. (hayatını başkasının hatrı için kurban etmek)
24. jân dar tani kase kardan: to impart life (hayat vermek)
25. jân dar jâni kase kardan: to ransom another’s life with one’s own. (
26. jân dar sari dil kanî: you ruin your-self in following your heart’s desires.
(kalbinin arzularını takip ederek kendini yıkarsın)
27. jân dar miyân: though one’s life be at stake.(birinin tehlikede olsa da)
28. jân zadan: to breathe out the soul, to expire (ruhu soluk vermek, nefes
vermek)
29. jâni zamîn: herbage, flowers and fruits (yeşillik, çiçekler ve meyveler)
30. jân sipurdan: to resign one’s breath (birinin nefesini teslim etmek)
31. jân shudan (raftan): life departs (vefat etmek)
32. jâni ‘âlam: life of the World (dünya hayatı)
- 4 -
33. jân kandan: to be in the agonies of death, to die (can çekişmek, ölmek)
34. jân giriftan: to take away life, to deprive of life (hayatını almak, hayatını
kaybettirmek)
35. ba- jân rasîdan: to come to extremities, to be driven to despair (sınıra
gelmek, umutsuzluğa düşürmek)
36. bar jân qadam nihâdan: to renounce all remedy and offer oneself to death (
tedaviden vazgeçmek ve ölmeyi tercih etmek)
“can” kelimesinin Farsça birleşik kelime olarak kullanımı Steingass sözlüğüne
göre 65 tanedir. Bunların 30 tanesi Farsça birleşik isim, 36 tanesi ise Farsça sıfat
tamlaması, 1 tanesi ise fiil olarak kullanımıdır.
Farsça birleşik isim olarak kullanımları şunlardır: jânân, jânâna, jân-jân, jândârû,
jân-dârî, jân-dâna, jân-dirâzî, jân-bin-jân, jân-dar-miyân, jân dar yak-qâlib, jândihî,
jân-sipârî, jân-shikarî, jân-shîrân, jân-fishânî, jân-kâh, jân-kandan, jân-gâh, jânnuwâzî,
jânah, jâna-dâr.
Kelimenin Farsça sıfat tamlaması olarak kullanıldığı şekiller ise şunlardır: jân-
âzâr, jân-âzârî, jânâah, jân âfirin, jân afzâ, jân-âwar, jân-âhanî, jân-bâz, jân-bâzî, jânbakhsh,
jân-bakhshî, jân-bar, jân-burd, jân-bar-miyân, jân-parwar, jân-dar, jân-dar, jândirâzî,
jân-rubâ, jân-rafta, jân-sipâr, jân-sipoz, jân-sitân, jân-sitânî, jân-soz, jân-shikar,
jân-farsâ, jân-furoz, jân-fizâ, jân-fishân, jân-fishânî, jân-kâh, jân-kan, jân-gudâz, jângazâ,
jân-guzâr, jân-gusil, jân-gîr, jân-nisâr, jânwâr, jâna-dar, jânî, jânî, jânî-dushman.
“can” kelimesinin fiil şekli de “jânûnîtan” sözcüğüdür.
Ferit Devellioğlu’nun Osmanlıca Türkçe sözlüğünde “can” kelimesinin karşılığı
şu şekildedir:
1. can, ruh.
2. hayat, yaşayış.
3. gönül.
Devellioğlu sözlüğünde deyimler ve tamlamalar halinde kullanılışı ise şöyledir:
cân-ı can (canın canı) Allah.
gûş-i can can kulağı.
yâr-ı can can dostu.
cân-ı şîrîn tatlı can. 4. silâh, 5. erkek adı.
cana ey can, ey sevgili!
cân-âferîn yaratıcı.
canan 1. sevgili, gönül verilmiş, ma'şûka. 2. kadın adı. 3. tas. Allah.
cânâne 1. sevgili, gönül verilmiş, ma'şûka. 2. kadın adı. 3. tas. Allah.
cân-âver 1. canlı, yaşayan. 2. i. zararlı hayvan. 3. i. domuz; canavar.
cân-ver 1. canlı, yaşayan. 2. i. zararlı hayvan. 3. i. domuz; canavar.
cân-âzâr can inciten, can yakan, eziyet eden.
- 5 -
cân-bahş 1. can veren, hayat bağışlayan, cana can katan, sevgili. 2. h. i.
Cenâbıhak.
cân-bâz 1. can ile oynayan, canını tehlikeye koyan, canbaz. 2. s. aldatıcı. 3.
i. hayvan alışverişiyle meşgul olan kimse. 4. i. [eski] fedaî atlı asker.
cân-bâzân can-bazlar.
cân-bâzâne canbaza yakışacak surette, canbazlıkla.
cân-bâz-hâne canbazlann oynadıkları, hünerlerini gösterdikleri yer.
cân-bâzî canbazlık.
cân-beleb, cân-berleb canı dudağında; ruh teslim edecek halde bulunan.
cân-ciğer çok teklifsiz sevişen [kimse].
cân-dâde candan bağlanmış, candan bağlı.
candâne 1. tepe ile alın arasındaki yer, bıngıldak. 2. beyin.
cân-dâr 1. canlı, diri. 2. silâhlı [kimse]. 3. i. muhafız, koruyucu, emniyet
memuru. 4. i. azık.
cân-dârû tiryak.
câne 1. silâh, 2. ruh, can.
câne-dâr
cân-efşân bir da'vâ uğruna canını veren.
cân-efşânî bir da'vâ uğrunda can verilecek.
cân-efzâ
cân-fedâ canını veren [aslı "cân-fıdâ" dır].
cân-fersâ can dayanamayacak derecede.
cân-feşân
cân-fezâ 1. can artıran, gönüle ferahlık verici, cana can kalıcı.
2. ayın yirmi üçüncü günü.
3. tahminen beş altı asırlık pek az kullanılmış bir mürekkep
makamdır. Sabâ makamının pest tarafına, durağı olan dügâh perdesinden îtibâren
hüseynî-aşîrân perdesine nakledilmiş bir uşşak dörtlüsü (inici olarak sesleri şöyledir
dügâh, rast, ırak, aşîrân) ilâvesinden ibarettir. Canfeza, bu dörtlüyü inici bir şekilde
idare ile, hüseynî-aşîrân perdesinde durur. Güçlü birinci derecede sabâ'nın durağı ve
uşşak dörtlüsünün mi şeddinin güçlüsü olan dügâh, ikinci derecede de birinci güçlü
kadar ehemmiyet arzetmek üzere sabâ'nın güçlüsü olan çargâh'dır. Donanıma sabâ
gibi si için koma bemolü ve re için ba-kıyye bemolü konulur. Lâhin içinde uşşak
dörtlüsü için de fa bakıyye diyezi ilâve edilir, (sabâ'nın iki arızası bu dörtlü'nün
seslerine dâhil değildir).
cân-figen can düşüren, can harcayan.
cân-gâh can azaltıcı, ruh eksil-tici. 2. i. can evi.
cân-gezâ can ısırıcı, ruh sıkıcı; öldürücü, tehlikeli olan.
- 6 -
cân-gîr can sıkıcı.
cân-güdâz can eritici, acıma uyandıran.
cân-güzâr candan geçer olan, cana dokunan.
cân-hırâş yürek paralayan, iç tırmalayan, (dil-hirâş).
cânî azîz, candan sevilen [kimse].
cân-nisâr canını feda eden, canını harcayan.
cân-perver ruh besleyen, iç açan; gönül açan.
cân-rübâ gönül kapan, dilber.
cân-sipâr canını teslîm eden, canını feda eden.
cân-sipârâne canını feda edercesine.
cân-sipârî can feda edicilik, fedâkârlık.
cân-sitân ruh alıcı, can çıkarıcı, insana belâ olan, güzel.
cân-sitânî cansitanhk, ruh alıcılık, can çıkancılık.
cân-sûz can yakan, fazla keder ve sıkıntı veren.
cân-şikâf can yırtıcı, yaralayıcı.
cân-şikâr, cân-şiker can avlayıcı, can alıcı, Azrail.
cân-şiken Azrail.
Redhouse Türkçe/Osmanlıca-İngilizce Sözlük’te ise “can” kelimesinin tek başına 6
adet anlamı bulunmaktadır:
1. soul (ruh)
2. life (hayat)
3. person, individual (kişi, birey)
4. energy, zeal, vigor, vitality, strength (enerji, nefs, kuvvet, güç)
5. orders brother, friend, disciple (erkek kardeş, arkadaş, mürit anlamında
kullanılır.)
6. dear, lovable (değerli, sevgili)
Redhouse sözlüğünde geçen can ile ilgili deyimler ise 155 tanedir. Bu deyimler
şunlardır:
“candan; canım; canı acı; canı ağzına gelmek; canını almak; can alacak nokta; can alıp
can vermek; can alıcı; can arkadaşı; can atmak; canını bağışlamak; canla başla; can
başıma sıçradı; can bayılması; can beraber; can beslemek; canından bezmek; canı
boğazına gelmiş; canı burnundan gelmek; can cana; can cana baş başa; cana can
katmak; canı canına sığmamak; canı cebinde; canı cehenneme; can ciğer; can ciğer kuzu
sarması; can cümleden aziz; can çabası; canı çekmek; canı çekilmek; can çekişmek; canı
çıkmak; canı çıkasıca; can damarı; can dayanma; canına değmek; can derdine düşmek;
can direği; canını dişine almak; canını dişine takmak; can düşmanı; can eriği; can evi;
canına ezan okumak; can feda; candan geçmek; canına geçmek; cana gelmek; canı
gelmek; canı gelip gitmek; canım hakkı için; can halatı; can havliyle; canı hulkumuna
- 7 -
gelmek; canımın içi; canı içine sığmamak; canının içine sokacağı gelmek; canı istemek;
canın isterse; canına işlemek; can kalmamak; canına kar etmek; canına yetmek; canına
karim olsun; canına kasdetmek; cana kasıt; can kaygısına düşmek; canına kıymak; can
korkusu; can kulağı ile dinlemek; can kurban; can feda; canını kurtarmak; can
kurtaran; can kurtaran yok mu; can kuşu; canına minnet; canına okumak; can oyunu;
can pazarı; canı pek; canına rahmet; canın sağ olsun; can sağlığı; canını sıkmak; can
sıkıcı; canı sıkılmak; can sıkıntısı; canımı sokakta bulmadım; canına susamak; canına
tak demek; canına tak etmek; can tartmak; canı tatlı; canı tez; canına tükürdüğümün;
canına üfürdüğümün; can vermek; canını yakmak; cana yakın; canı yanmak; canına
yandığımın; canı yerine gelmek; canına yetmek; canı yok mu; can yoldaşı; can-ı aziz;
can-ı can; can u dilden; can u gönülden; can u yürekten; can ebü can; canâ; canaferin;
canalıcı; canan; canane; canavar; canaver; canazar; canbahş; canbaz; canbeleb; candade;
candar; cane; canefşan; canefza; caneriği; canevi; canfersa; canfes, canfeza; canfişan;
cangâh; cangeza; cangüdaz; cangüsil; cangüzar; canhıraş; cani; canlanmak; canlı;
cannisar; canperver; canrüba; cansız; cansipar; cansiparane; cansipari; cansitan; cansuz;
canşikar; canvar.”
TDK’nin internet sitesinde yer alan Güncel Türkçe Sözlük’te “can” kelimesinin
tek başına sekiz farklı anlamı bulunmaktadır. Bu anlamlar şunlardır:
1. İnsan ve hayvanlarda yaşamayı sağlayan ve ölümle vücuttan ayrılan madde
dışı varlık.
2. Yaşama, hayat: Bir kedi yavrusunu kurtarmak için ipe sarılıp kuyuya iner,
canımı tehlikeye koyardım.-R. N. Güntekin.
3. Güç, dirilik: Her şeyde bu mevsime mahsus bir can, bir dirilik kendini
gösteriyordu.-M. Ş. Esendal.
4. Kişi, birey: Benimle beraber dört canız.-F. R. Atay.
5. İnsanın kendi varlığı, özü: Sağa sola kaçıştık da, canımızı dar kurtardık.-N.
Hikmet.
6. Gönül: Çirkin bana kurban, ben de güzele / Can sever güzeli, maldan ziyad -
Karacaoğlan.
7. Bektaşilik ve Mevlevilikte tarikat kardeşi: Şeyh çıkınca oradaki canlar da
sırasıyla yürüyüp kapıya gelince dönüp baş kestikten sonra dışarı çakarlar.-A. H.
Çelebi.
8. sf. Çok içten, sevimli, sevilen, şirin: Alphonse Daudet ilk gençliğimin can
yazarlarından biri idi. -T. Buğra.
TDK Sözlük’ün 11. Baskısında “can” kelimesinin 155 tane deyimde kullanıldığı
tespit edilmiştir. Bu deyimler şunlardır:
Can alacak nokta; can alacak yer; can alıp can vermek; can atmak; can başına
sıçramak; can baş üstüne; can beslemek; can borcunu ödemek; cancağız; can cana, baş
başa; can cümleden aziz; can çekişmek; candan; candan yürekten; can dayanmamak;
can derdinde olmak; can derdine düşmek; (bir şeye) can gelmek; can kalmamak; can
kaygısına düşmek; can olmak; can sıkmak; can vermek; can yakmak; cana can katmak;
canhıraş; canına can katmak; cana kıymak; cana minnet saymak; cana minnet bilmek;
candan geçmek; canı acımak; canı ağzına gelmek; canı boğazına gelmek; canı bayılmak;
canı burnuna gelmek; canı burnundan gelmek; canı burnundan çıkmak; canı cana
- 8 -
ölçmek; canı canına sığmamak; canı içine sığmamak; canı cehenneme; canı çekilmek;
canı çekmek; canı çıkasıca; canı çıkmak; canı çıksın!; canı gelip gitmek; canı gelmek;
canı gibi sevmek; canı gitmek; canı ile oynamak; canı ile uğraşmak; canı istemek; canı
isterse; canı sağ olsun!, canı sıkılmak; canı yanmak; canı yerine gelmek; canı yok mu?;
canım; canım ciğerim; canım dese canın çıksın diyor sanmak; canımı sokakta
bulmadım; canımın içi; canın isterse; canına acımamak; canına değmek; canına ezan
okumak; canına geçmek; canına işlemek; canına kar etmek; canına kastetmek; canına
kıymak; canına minnet olmak; canına okumak; canına rahmet; canına susamak; canına
tak demek; canına tak etmek; canına tükürdüğümün; canına üfürdüğümün; canına
yandığım; canına yandığımın; canına yetmek; canından bezmek; canından bıkmak;
canından usanmak; canından geçmek; canını acıtmak; canını almak; canını bağışlamak;
canını burnundan getirmek; canını cehenneme göndermek; canını cehenneme
yollamak; canını çıkarmak; canını dar atmak; canını dişine almak; canını dişine takmak;
canını sıkmak; canını sokakta bulmamak; canını vermek; canını yakmak; canının
derdine düşmek; canının içine sokacağı gelmek; canlar!; can acısı; can alıcı; can
arkadaşı; can bunaltısı; canciğer; can çabası; can damarı; can direği; can dostu; can
düşmanı; can eriği; canevi; can feda; canfes; can havliyle; can korkusu; cankulağı; can
kurban; cankurtaran; can kuşu; can noktası; can pahasına; can pazarı; can sağlığı; can
sıkıntısı; can simidi; cansiparane; can sohbeti; can suyu; can tahtası; can yeleği; can
yoldaşı; cana yakın; canı burnunda; canı cebinde; canıgönülden; canı pek; canı sıkkın;
canı tatlı; canı tez; canıyürekten; canına düşkün; canla başla; babacan.
TDK yayınlarından çıkan Cem Dilçin’in Yeni Tarama Sözlüğünde ise “can”
kelimesinin tek başına 2 anlamı yer almaktadır:
1. sevimli, sevgili.
2. tarikat âşıkı.
“can” kelimesi Eski Anadolu Türkçesinde Türkçeleşmiştir. Yeni Tarama
Sözlüğünde kelimenin deyim biçiminde 34 adet kullanımı vardır:
1. cana başa kalmamak- cana kalmamak
2. cana geçer
3. cana kalmamak ( cana başa kalmamak)
4. can alıcı
5. can arıtmak
6. can baş oynamak- can oynamak
7. can bazarı
8. can dartmak- can tartmak
9. can deri
10. can eksitmek
11. can evi
12. can gözi
13. can gözin uyarmak
14. can hırsuzı
- 9 -
15. canı azacuk
16. canı kılca kalmak
17. canına boyanmak
18. canına geçmek
19. canına ne sığarsa
20. canına od düşmek
21. canını ağzına almak
22. can ısmarlamak
23. canı yirine oturmak
24. canı yoka komak
25. can iletmek
26. can karıştırmak
27. can keseği
28. can kurtaran
29. can oynamak, (can baş oynamak)
30. can özemek
31. can tapşırmak
32. can tartınmak
33. can tartmak. (dartmak)
34. can tutmak
Eski Anadolu Türkçesi dönemine ait bir eser olan Yunus Emre Divanında da
Arapça ve Farsçadan Türkçeye geçerken kelimelerin kazandığı anlamlandırmalar
hakkında örnekler bulunmaktadır.
Çalışmamızda Yunus Emre Divanı’nda “can” kelimesi taranmış, 25 beyitte
tespit edilmiştir. Tespit edilen beyitler anlam kategorilerine göre sınıflandırılmıştır.
1. Gerçek Anlam: Ruh
Yunus Emre, “can” kelimesini beyitlerinde “ruh” anlamını karşılayacak şekilde
kullanmış, bunu tasavvufi bir anlayışla ele almıştır. Süleyman Uludağ’ın hazırladığı
Tasavvuf Terimleri Sözlüğünde “ruh” kelimesinin karşılığı olarak şöyle bir ifade
geçmektedir:
“…Hayvan ruhu veya bitkinin ruhu dendiği zaman bunların diri olmalarını
sağlayan güç, yani can kastedilir.” (Uludağ, 2012)
“can” kelimesinin gerçek anlamında kullanıldığı beyitler şöyle şunlardır:
Gönlüm canum ‘aklum bilüm senün ile karâr ider
Pervâz ururlar dem-be-dem uçuban dosta gitmeğe
- 10 -
‘Âşık mı diyem ben ana Tanrı'nun uçmagın seve
Uçmak dahı tuzagımış mü'min cânların tutmağa
‘Işk didügün bilürisen ‘ışka gönül virürisen
‘Işk yolına mâl ne olur cân dahı muhâl olmaya
Evvel dahı bu ‘akl u cân seninleyidi asl-ı kân
Âhir girü sensün mekân anda varam senden yana
Aceb bu benüm cânum âzâd ola mı yâ Rab
Yohsa yidi Tamu'da yana kala mı yâ Rab
Hîç kimesne kendüden hâlden hâle gelmedi
‘Âşıklarun cânına ma'şûka urur minkâr
1. Kişi, İnsan
Bildük gelenler geçdiler gördük konanlar göçdiler
‘Işk şarâbın içen cânlar uymaz göçmege konmağa
N'ider ‘âşık hânumânı sensüz cihânı yâ cânı
İki cihân fidâ sana kimsene gümân dutmaya
Yûnus seni seveliden beşâret oldı cânına
Her dem yeni dirlikdedür hergiz ‘ömrin eskitmeye
‘Aceb ‘aceb ne nesnedür bu derdile firâk bana
Cânumı serhoş eyledi ‘ışk agusı tiryâk bana
Sensün bu benüm sultânum bu cânlar içinde cânum
Çokdur benüm günâhlarum sen meded eylegil Çalap
Cân dost mihrâbına secdeye vardı
Yüz yire uruban ider münâcât
- 11 -
‘Işkıla biliş cânlara ezel, ebed olmayısar
Güm-râh olup bu cihânda kimse bâkî kalmayısar
2. Deyim
Eski Anadolu Türkçesi döneminde “can” kelimesi Farçadan Türkçeye geçerken
Türk diline birçok deyimi beraberinde taşımıştır.
Canı geç-
Tutulmadı Yûnus cânı geçdi Tamu'dan Uçmak'dan
Yola düşüp dosta gider gine aslın ulaşmağa
Can alıcı- Can almak
Gele sana cân alıcı dahı cân alur kılıcı
‘Aklunı başdan alıcı bir dem amân virmez ola
Can almak
Şeddâd yapdı uçmagını girmedin aldı cânını
Bir dem amân virdürmedi yidi iklîm dutan ana
Can almak
Cân hulkuma geldükde ‘Azrâîl'i gördükde
Yâ cânumı aldukda âsân ola mı yâ Rab
Can vermek
Diledi göre yüzin işide kendü sözin
Nazar kıldı bir kezin anda cân virdi bana
3. Soyutlama
“can” kelimesi gerçek anlamı, şahıs ve deyim kullanımları dışında, soyutlanma
şeklinde kullanımları da vardır.
Bu cân ni‘meti kanı gelün bulalum anı
Asâyiş kılan cânı evliyâ sohbetidür
Âdem yaradılmadın cân kalıba girmedin
Şeytân la'net olmadın ‘Arşıdı sayvân bana
Cân hulkuma geldükde ‘Azrâîli gördükde
Yâ cânumı aldukda âsân ola mı yâ Rab
Dinleyen ol işiden ol gören ol gösteren ol
Her sözi söyleyen ol sûret cân menzilidür
- 12 -
Tek ben degilem ‘âşık ol ma'şûk nazarında
‘Işk yolına cân fidî benüm gibi sâd-hezâr
Bir kişiden sorgıl haber kim ma‘nîden haberi var
Bir kişiye virgil gönül cânında ‘ışk eseri var
4. Sevgili
Eski edebiyatın en çok kullanılan mazmunlarından biridir. “can” kelimesiyle
“sevgili” kastedilir. Yunus Emre de 3 beytinde “sevgili”yi yani Tanrı’yı kastetmiştir.
Ne denlü yirisen çok ol denlü yürisen tok
Câna hîç assı yok hep sûret maslahatıdur
Sensün bana cân u cihân sensün bana genc-i nihân
Senün durur assı-ziyân ne iş gele benden bana
Sensün bu benüm sultânum bu cânlar içinde cânum
Çokdur benüm günâhlarum sen meded eylegil Çalap
5. Yeni Anlam Katma/Mecaz
Kim vire bu dilile ol ma'şûkadan haber
Meger ol kimseler kim cân içinde cânı var
Sonuç olarak söyleyebiliriz ki, Yunus Emre Divanı’nda can kelimesi altı farklı
kategoride anlamlandırılmıştır. Bunlar,
1)Gerçek Anlam
2)Kişi, insan
3) Deyim
4) Soyutlama
5) Sevgili
6) Yeni Anlam Katma‘dır.
Yunus Emre Divanı üzerinde Eski Anadolu Türkçesi çalışmaları yapacak
araştırmacılar ve dönemle alakalı olarak kelime anlamları üzerinde çalışacak bilim
insanları için önemli bir kaynaktır. Eser hakkında, daha derin incelemelere ihtiyaç
vardır.
- 13 -
KAYNAKÇA
AKSAN, D. (2005), Yunus Emre Şiirinin Gücü, Bilgi Yayınevi, Ankara.
AKDEMİR, Y. & Kavruk, H. (2012), “Yunus Emre’de Türkçe”, Turkish Studies, Volume
7/3, Summer, 115-125.
DİLÇİN, C. (1992), Yunus Emre’nin Şiirlerinde Türkçenin Gücü, Türk Dili, S: 487
DİLÇİN, C. (2009), Yeni Tarama Sözlüğü, TDK Yayınları, Ankara
DEVELLİOĞLU, F. (2012), Osmanlıca-Türkçe Ansiklopedik Lugat, Aydın Kitabevi, Ankara
GÜNAY, U., Türk Kültürü Açısından Yunus Emre:
http://turkoloji.cu.edu.tr/GENEL/gunay.pdf
STEİNGASS, F. (2005), A Comprehensive Persian-English Dictionary, Çağrı Yayınları,
İstanbul
REDHOUSE, Türkçe/Osmanlıca-İngilizce Sözlük (2011), Redhouse Yayınevi, İstanbul.
ULUDAĞ, S. (2012), Tasavvuf Terimleri Sözlüğü, Kabalcı Yayıncılık, İstanbul.
TARAMA SÖZLÜĞÜ II (2009), TDK Yayınları, Ankara
TDK Güncel Türkçe Sözlük:
http://tdk.gov.tr/index.php?option=com_bts&arama=kelime&guid=TDK.GTS
.52f53f6a1463a3.51505059
TÜRKÇE SÖZLÜK (2011), TDK Yayınları, Ankara.
YUNUS EMRE DİVANI: http://ekitap.kulturturizm.gov.tr/dosya/1-
128452/h/metin.pdf