Şener DEMİREL*
16. YÜZYIL DİVAN ŞAİRLERİNDEN TATAVLALI MAHREMÎ VE ŞÜTÜR-NÂMESİ
ÖZET
Türk Edebiyatındaki hikâye geleneği, oldukça eski bir geçmişe sahiptir. Klâsik Türk
edebiyatında daha çok manzum/mesnevi nazım şekliyle yazılan hikâyeler, zaman zaman kimi
sanatçılar tarafından nazım-nesir bir şekilde de kaleme alınmıştır. Bu tür eserlerden biri de 16.
yüzyıl şairlerinden Tatavlalı Mahremî tarafından yazılan “Şütür-nâme” adlı eserdir. Bu
makalede adı geçen eserin yeni yazıya çevirisi ve incelemesi yapılmıştır.
Şütür-nâme, Baba Şütür adındaki bir devenin başından geçenlerin alegorik bir şekilde
anlatıldığı eserdir. Eserde Baba Şütür vasfında okuyucuya bir takım mesajlar verilmiştir.
Metindeki hikâyelerin arasına serpiştirilen Farsça şiirler, özellikle deve ile ilgili benzetme ve
deyimler dikkat çekici derecede yerli yerinde kullanılmıştır. Bu arada dil ve üslûp üzerine
yapılan değerlendirmede Şütür-nâme’nin sade nesrin güzel örneklerinden biri olduğunu da
belirtmek gerekir.
Anahtar Kelimeler: Tatavlalı Mahremi, Şütür-nâme, hikâye.