İlhami Danış*
Behiştî Ahmed Çelebi, Târîh-i Behiştî: Vâridât-ı Sübhânî ve Fütûhât-ı Osmânî (791-907 / 1389-1502) II, haz. Fatma Kaytaz,
Behiştî Ahmed Çelebi, Târîh-i Behiştî: Vâridât-ı Sübhânî ve
Fütûhât-ı Osmânî (791-907 / 1389-1502) II, haz. Fatma Kaytaz,
Ankara: Türk Tarih Kurumu, 2016, 9789751631916, 419 s.
İlhami Danış*
Osmanlı Tarihinin birincil kaynaklarının gün yüzüne çıkarılıp araştırmacıların
istifadesine sunulması; tarihsel süreçlerin doğru anlaşılması ve yorumlanması
ve bilgilerin mukayese edilebilmesi açısından büyük önemi haizdir. Osmanlı tarihçiliğinin
gelişim sürecinde II. Bayezid devri önemli bir süreçtir. Padişahın ilim
ehlini himaye etmesi ve onları Osmanlı tarihi ile ilgili eserler telif etmeye teşvik
etmesi bu dönemde yazılan eserlerin sayısı ve niteliği anlamında önemli bir kaynak
oluşturmuştur. Osmanlı tarih yazıcığının önemli isimlerinden Âşıkpaşazâde,
Tursun Bey, Neşrî, Oruç Bey ve Behiştî Ahmed Çelebi II. Bayezid döneminde
eserlerini telif etmişlerdir. II. Bayezid’in bu himayesi hem edebi hem de tarihi
açıdan değerli eserlerin ortaya çıkmasına vesile olmuştur.